نقش مدارهای ساقه مغز در صحبت کردن
به گزارش شاه بلاگ محققان دانشگاه ˮکالیفرنیا سانفرانسیسکوˮ در مطالعه اخیرشان اظهار کرده اند مدارهای ساقه مغز، ریتم های تلفظ صوتی را ایجاد می کنند.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از تی ان، صداهای انسان همانند صدای خنده، گریه و ونگ ونگ نوزادان همان کیفیت ریتمیک صداهای ساخته شده توسط خیلی از پستانداران، پرندگان آوازخوان و حتی بعضی از گونه های ماهی را دارند. محققان دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو در مطالعه اخیرشان کشف کرده اند که یک خوشه کوچک از نورون ها در ساقه مغز نه تنها سرعت فعالیتهای ما را تنظیم می کنند، بلکه تلفظ صوتی(vocalization) را هم با تنفس هماهنگ می کنند.
دکتر "کوین یاکل"(Kevin Yackle) نویسنده ارشد این مطالعه اظهار داشت: تنها برای خندیدن یا فریاد زدن، بدن باید حدود ۱۰۰ ماهیچه مختلف را در یک الگوی ریتمیک در یک نفس هماهنگ کند و ما طی این مطالعه کشف کردیم هنگامی که این نورون ها روشن می شوند، این قابلیت را ناخودآگاه به ما می دهند.
به صورت گسترده ای درک شده است که خیلی از حیوانات و انسان، کنترل ذاتی تنفس خویش را دارند و لازم نیست از مغز خود برای انجام آن استفاده کنند. یاکل و دیگر محققان این مطالعه درباره این مورد که همین کنترل برای تلفظ صوتی ذاتی هم وجود دارد، شک داشتند بنابراین به بررسی آن پرداختند.
برای تایید وجود این مدار مغزی، یاکل و تیمش صداهایی را که بچه موش ها هنگام جدا شدن از مادرشان تولید می کردند، مورد مطالعه قرار دادند. گریه نوزادان یک الگوی قابل تشخیص در رابطه با حرکات عضلانی خاص داشت. محققان سپس مشخص کردند که کدام سلول ها در ساقه مغز مسئول این ریتم هستند که معلوم شد یک مدار ناشناخته مسئول این امر است که به نظر می آید تنفس را کنترل می کند و ماهیچه های مورد نیاز را برای تولید صداهای صوتی هماهنگ می کند.
شناسایی این سیستم دانشمندان را قادر خواهد ساخت تا به سوالات پیش آمده در مورد نحوه صحبت کردن ما و این که چرا برخی افراد در انجام آن مشکل دارند، پاسخ دهند.
یاکل اظهار داشت: امکان دارد وقتی یاد می گیریم صحبت نماییم، فکر نماییم که می توانیم این سیستم را دور بزنیم یا مستقیما آنرا کنترل نماییم. اما ساختار تغییر یافته در این سیستم تولید الگو می تواند سبب صدمه شناسی گفتار شود.
محققان با بررسی برخی مطالعات دریافتند کودکان مبتلا به اوتیسم در اوایل زندگی خود به صورت ذاتی انواع مختلفی از صداها را نسبت به سایر کودکان تولید می کنند. بعضی از کودکان مبتلا به اوتیسم یا قادر به صحبت کردن نیستند یا در تولید و درک لحن و ریتم گفتار مشکل دارند. اوتیسم گونه ای اختلال رشدی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می شود.
یاکل اظهار داشت: چنین صدمه شناسی گفتاری اغلب بعنوان ناتوانی در یادگیری نحوه صحبت کردن در نظر گرفته می شود. یک کودک امکان دارد یک زبان را بشنود و یاد بگیرد، اما اگر سیستمی که به او اجازه تلفظ کردن را می دهد به شکلی متفاوت باشد، امکان دارد نتواند نفس و حرکات خویش را برای ایجاد صداها هماهنگ کند. اگر ما بدانیم که این سیستم از چه لحاظ متفاوت می باشد، امکان دارد نحوه آموزش صحبت کردن به برخی افراد را تغییر دهیم.
منبع: شاه بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب