پرتاب كاوشگر چاندریان-3 به سمت ماه
امید مردم پرجمعیت ترین کشور جهان به فضا رفت
شاه بلاگ: هند کاوشگر تاریخی چاندرایان-3(Chandrayaan-3) را برای فرود در قطب جنوبی ماه به فضا پرتاب کرد و امیدوار است این کاوشگر، آنرا به چهارمین کشوری تبدیل کند که روی ماه فرود می آید.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، یک «موشک ماهواره بر زمین آهنگ مارک ۳»(LVM۳) فضاپیمای چاندارایان-۳ را روز گذشته(۱۴ ژوئیه) در ساعت ۵: ۰۵ بامداد به وقت منطقه زمانی شرقی(۱۲: ۳۵ به وقت ایران) از پایگاه فضایی ساتیش داوان(Satish Dhawan) به فضا برد.
این موشک همچون رعد و برقی در آسمان حرکت کرد و این کاوشگر بدون سرنشین امیدهای پرجمعیت ترین کشور جهان را با خود به فضا برد. حدود ۱۶ دقیقه بعد از بلند شدن، چاندرایان-۳ طبق برنامه از موشک جدا شد و وارد مدار زمین شد و سفر خود به سمت ماه را شروع کرد. اگر ادامه ی ماموریت طبق برنامه جلو برود، هند به زودی تبدیل به چهارمین کشور بعد از ایالات متحده، اتحاد جماهیر شوروی سابق و چین خواهد شد که روی ماه فرود می آید.
این ماموریت بلندپروازانه و بومی ۶ میلیارد روپیه(۷۳ میلیون دلار) هزینه داشته است. موفقیت آن، جاه طلبی های رو به رشد هند برای اکتشاف فضایی کم هزینه را در زمانی که خیلی از کشورها درحال رقابت برای حضور طولانی مدت در ماه هستند، تسریع می کند.
پرتاب امروز دومین تلاش هند برای فرود آرام روی سطح ماه بود، اقدامی که تقریباً چهار سال بعد از سقوط کاوشگر و ماه نورد چاندریان-۲ به سبب نقص نرم افزاری، انجام شد. مقامات سازمان تحقیقات فضایی هند(ISRO)، آژانس فضایی ملی این کشور، می گویند که این دفعه به موفقیت خود مطمئن هستند.
این اطمینان ماه آتی محک زده می شود. بعد از رسیدن به ماه، مانورهای دقیقی باید صورت گیرد تا فرودگر و ماه نورد در نزدیکی قطب جنوبی ماه قرار بگیرند. این منطقه ای عمدتاً ناشناخته است که هند آرزو دارد نخستین کشوری باشد که از آن رونمایی می نماید.
آرون سینها(Arun Sinha)، دانشمند ارشد سابق در سازمان تحقیقات فضایی هند می گوید: این ماموریت از نظر قابلیت فرود دقیق نهایی بر روی سطح مشخص شده ی ماه بسیار اهمیت دارد.
ابعاد منطقه ی فرود این ماموریت ۲.۵ مایل در ۱.۵ مایل(چهار در ۲.۵ کیلومتر) است و در عرض جغرافیایی ۶۹.۳۶۷۶۲۱ و ۳۲.۳۴۸۱۲۶ طول شرقی قرار دارد، که اتفاقا نزدیک به محل فرود برنامه ریزی شده ی فضاپیمای لونا ۲۵ روسیه است که مقرر است در ماه آگوست پرتاب شود. تصور می شود که قطب جنوبی ماه، به عنوان یک نقطه ی عطف در اکتشافات فضایی یخ فراوانی را در خود جای داده باشد و دانشمندان فکر می کنند می توانند از آن برای سوخت موشک بهره گیرند. یخ می تواند برای پشتیبانی از حیات حیاتی باشد و منطقه ی قطب جنوب ماه را به یک هدف وسوسه انگیز برای پایگاه های ماه تبدیل کند.
لحظه فرود که برای تاریخ ۲۳ یا ۲۴ اوت(اول یا دوم شهریور) برنامه ریزی شده است، تاریخی خواهد بود. ماموریت های موفقیت آمیز گذشته در نزدیکی استوای ماه فرود آمدند و آنهایی که هدف شان رسیدن به قطب جنوب بود شکست خوردند. بر خلاف مناطق استوایی که در آنها نور خورشید برای فضاپیماهایی که با انرژی خورشیدی کار می کنند، فراوان است، مناطق قطب جنوبی نور خورشید را در زوایای کم دریافت می کنند و سایه های طولانی در آنجا، فرود ایمن را به یک چالش تبدیل می کند.
دانشمندان سازمان تحقیقات فضایی هند درحال استفاده از الگوریتم جدیدی هستند که بجای تفسیر سرعت از تصاویر استاتیک مانند آنچه در چاندریان-۲ به کار برده شد، برای تخمین سرعت فضاپیما در لحظه و هنگام فرود کاوشگر به سمت سطح ماه طراحی شده است.
علاوه بر این، پاهای فرودگر، که ویکرام(در زبان سانسکریت به مفهوم «دلاور») نامیده می شود، برای مساعدت با حفظ کاوشگر در هنگام فرود کمی تقویت شده است. رییس سازمان تحقیقات فضایی هند، هفته گذشته طی یک نشست مطبوعاتی اظهار داشت که منطقه ای که در آن فضاپیما می تواند فرود بیاید بطور قابل توجهی گسترش یافته است تا جایی برای خطا و در نهایت افزایش شانس موفقیت ایجاد شود.
با فرض فرود ایمن، یک ماه نورد شش چرخ به نام پراگیان(در زبان سانسکریت به مفهوم «خرد»)، که توسط آرایه خورشیدی کوچک خود نیرو می گیرد و از دوربین ها برای جلوگیری از موانع استفاده می نماید، از ویکرام به سطح ماه پا می گذارد. این دستگاه به یک طیف سنج برای تحلیل و بررسی خاک و سنگ های ماه و یک لیزر برای ضربه زدن به اهداف و استخراج ترکیب شیمیایی از آنها مجهز است. انتظار می رود که این ماه نورد و فرودگر هر دو به مدت یک روز قمری(حدود دو هفته ی زمین)، از طلوع تا غروب خورشید در ماه کار کنند.
سینها می گوید: در صورتیکه انتظار نمی رود این دو کاوشگر رباتیک با انرژی خورشیدی در یک شب سرد در ماه زنده بمانند اما احتمال ضعیفی برای شارژ کارآمد باتری وجود دارد و در آن صورت ممکنست ۱۴ روز دیگر زمینی در دسترس باشند.
ویکرام مجهز به یک لرزه سنج برای تشخیص لرزه های ماه است که به دانشمندان کمک می نماید تا ساختار ماه را دریابند. یک ابزار دماسنج مانند که برای نخستین بار به درون خاک ماه نفوذ می کند نیز دمای آنرا ثبت خواهدنمود. یک کاوشگر برای مطالعه پلاسمای نزدیک به سطح و یک بازتابگر که توسط ناسا برای درک دینامیک منظومه ماه ارسال شده نیز وجود دارد.
چانداریان-۳ تازه ترین تلاش سیستم فضایی رو به رشد هند است که نزدیک به یک ماه بعد از امضای توافقنامه آرتمیس ناسا برای اکتشاف صلح آمیز ماه رونمایی گردید. هند برای تقویت اقتصاد فضایی خود، سیاست ملی فضایی خودرا در ماه آوریل صادر کرد. این سند بسیار مورد انتظار بخش فضای تجاری نوپا کشور بود و به استارت آپ های خصوصی که از سال ۲۰۲۰ تقریباً دو برابر شده اند، اجازه می دهد پرتاب موشک انجام دهند که قبل از این تحت تسلط آژانس فضایی هند بوده است.
چاندرایان همین طور فناوری بومی هند را به نمایش خواهد گذاشت که به این کشور برای همکاری با کشورهای سرتاسر جهان در ماموریت های مختلف قدرت می بخشد.
برای مثال، در سال ۲۰۲۴، هند مقرر است NISAR که یک رصدخانه در مدار پایین زمین خواهد بود را به فضا پرتاب کند. این رصدخانه با دو رادار برای نظارت بر تغییرات جزئی سطح زمین، به مدار می رود. در ادامه این کشور با آژانس فضایی ژاپن در ماموریت اکتشاف قطبی قمری(LUPEX) برای مطالعه یخ های ماندگار در مناطق دائما در سایه روی ماه همکاری کرده است.
منبع: shahblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب