جزئیاتی در رابطه با ساخت تلسکوپ رادیویی چین در مدار ماه
شاه بلاگ: به گزارش شاه بلاگ، تلسکوپ رادیویی چین که مقرر است شامل یک شبکه کوچک از ماهواره ها در مدار ماه باشد، یک هدف جاه طلبانه برای کاوش در اعماق کیهان به حساب می آید.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، چین می خواهد یک شبکه کوچک از ماهواره ها را در مدار ماه قرار دهد تا یک تلسکوپ رادیویی ایجاد نماید که روزنه جدیدی را برای کاوش کیهان باز می کند.
این آرایه شامل یک ماهواره «مادر» و هشت ماهواره کوچک «دختر» خواهد بود. «ژولئی چن»(Xuelei Chen)، ستاره شناس «سازمان ملی فضایی چین»(CNSA) طی نشست «Astronomy From the Moon» که اوایل سال جاری در لندن برگزار شد اظهار داشت که ماهواره مادر، داده ها را پردازش و با زمین ارتباط برقرار می کند و ماهواره های دختر، سیگنال های رادیویی را از دورترین نقاط کیهان تشخیص می دهند.
قرار دادن چنین آرایه ای در مدار اطراف ماه، از نظر فنی امکان پذیرتر از ساختن مستقیم یک تلسکوپ روی سطح ماه است. ناسا و سایر آژانس های فضایی هم اکنون این سرمایه گذاری را بعنوان یکی از گامهای بزرگ بعدی در حوزه ستاره شناسی در نظر می گیرند.
چن اظهار داشت: انجام دادن این کار در مدار ماه به جای روی سطح آن، چندین مزیت دارد چونکه از نظر مهندسی بسیار ساده تر است. با این روش، نیازی به فرود و استقرار نیست و همینطور به این علت که دوره مداری ماه دو ساعت است، می توانیم از انرژی خورشیدی استفاده نماییم که بسیار ساده تر از انجام دادن آن روی سطح ماه است چونکه اگر بخواهید به کاوش در شب قمری بپردازید، باید انرژی مورد نیاز را برای حدودا ۱۴ روز تأمین کنید.
چن تصریح کرد که این طرح پیشنهادی معروف به «اکتشاف آسمان در بلندترین طول موج» یا «پروژه هونگمنگ»(Hongmeng Project) می تواند در اوایل سال ۲۰۲۶ به دور ماه بچرخد.
چرا باید یک تلسکوپ قمری ساخته شود؟
ستاره شناسان می گویند که داشتن یک تلسکوپ روی ماه به آنها امکان می دهد تا تابش کیهانی را در بخشی از طیف الکترومغناطیسی ببینند که بررسی آن از سطح زمین غیر ممکن است. چنین تلسکوپی، امکان بررسی امواج رادیویی بلندتر از ۱۰ متر را فراهم می آورد یا به عبارت دیگر، امواجی که فرکانس های زیر ۳۰ مگاهرتز دارند.
چن اظهار داشت: اگر بخش فرکانس پایین طیف الکترومغناطیسی را بررسی کنید، متوجه خواهید شد که به علت جذب قوی توسط جو زمین، ما اطلاعات کمی را در مورد منطقه زیر ۳۰ مگاهرتز داریم. این حدودا یک قسمت خالی از طیف الکترومغناطیسی است. ما می خواهیم جدید ترین پنجره الکترومغناطیسی جهان را باز نماییم.
ستاره شناسان برای علاقمند بودن به این بخش از طیف الکترومغناطیسی، دلیل خوبی دارند. آنها باور دارند که این نوع تشعشع امکان دارد به آنها امکان دهد تا «عصر تاریک» را بررسی نمایند که به چند صد میلیون سال اول بعد از تولد جهان در انفجار بزرگ گفته می شود.
در آن زمان، جهان نوپا پر از مه غیر قابل نفوذ اتم های هیدروژن بود. حتی زمانیکه نخستین ستاره ها آغاز به شکل گیری کردند، نور آنها در ابتدا نمی توانست از این مه عبور کند. با این حال، ستاره شناسان می دانند که خود این هیدروژن اتمی، نوعی سیگنال به نام «خط هیدروژن» یا «خط ۲۱ سانتی متری» را منتشر می کند. «ایان کرافورد»(Ian Crawford)، ستاره شناس «کالج دانشگاهی لندن»(UCL) اظهار داشت: خط ۲۱ سانتی متری که بخشی از باند امواج مایکروویو طیف الکترومغناطیسی است، از دهه ۱۹۵۰ تابحال به ستاره شناسان کمک کرده است تا ابرهای هیدروژنی را در کهکشان راه شیری ردیابی کنند.
هنگام جست وجوی خط ۲۱ سانتی متری از نخستین دوران جهان، ستاره شناسان باید به دنبال تشعشعاتی با طول موج های بسیار طولانی تر باشند. از آنجائیکه اثر «انتقال به سرخ»(Redshift) ناشی از انبساط پرشتاب جهان، تابش الکترومغناطیسی را از منابعی که از ما دور می شوند به سمت طول موج های بلندتر می کشد، تشعشعات مایکروویو ساطع شده توسط اتم های هیدروژن در دوران اولیه جهان، امروز از روی زمین به صورت امواج رادیویی بلند به نظر می رسند. این دقیقاً همان نوع تابش الکترومغناطیسی است که از سطح سیاره ما قابل مشاهده نیست.
سمت دور ماه احیانا بهترین مکان در منظومه شمسی برای جستجوی این سیگنال مرموز است. سمت دور ماه که دور از جو مخرب زمین است، از نویزهای رادیویی ساخته دست بشر محافظت می شود. این منطقه در طول شب قمری هم دور از خورشید است که یک منبع قوی از امواج رادیویی به حساب می آید. ستاره شناسان می گویند که سمت دور ماه در واقع آرام ترین مکان رادیویی در کل منظومه شمسی است.
نسخه نمایشی که کاملا جواب نداد
از آنجائیکه امواج رادیویی نوعی تابش الکترومغناطیسی با بلندترین طول موج هستند، تلسکوپ هایی که می توانند از منابع خود در آسمان با وضوح کافی نقشه برداری کنند، به استفاده کردن از چندین آنتن نیاز دارند که در یک منطقه بزرگ توزیع شده اند. صورت فلکی چین در فضا با ماهواره هایی که در مدار مشابهی به دور ماه می چرخند، به این هدف دست خواهد یافت. ماهواره ها زمانیکه در سمت دور ماه قرار بگیرند، داده ها را جمع آوری خواهند کرد. سپس، فضاپیمای مادر هنگام عبور از آن سمت ماه که رو به سیاره ما قرار دارد، اندازه گیری ها را به زمین انتقال خواهد داد.
دانشمندان چینی پیش تر کوشیده اند تا این روش را با دو ریزماهواره به نامهای «لونگجیانگ ۱»(Longijang ۱) و «لونگجیانگ ۲» آزمایش نمایند. این دو ماهواره که بعنوان «رهیاب کشف آسمان در بلندترین طول موج ها» هم شناخته می شوند، با مأموریت «چانگ ای ۴»(Chang'e ۴) که در سال ۲۰۱۹ روی سطح ماه فرود آمد، به ماه رفتند. با این حال، لونگجیانگ ۱ هنگام ورود به مدار ماه شکست خورد و به همین دلیل، ستاره شناسان فقط داده هایی را از لونگجیانگ ۲ دریافت نمودند. چن اظهار داشت: اندازه گیری های این ماهواره نشان دادند که سمت دور ماه، فوق العاده ساکت است.
لونگجیانگ ۱ و ۲
منبع: شاه بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب