روی موش ها انجام شد
درمان ۹۰ درصدی سرطان با یک ایمپلنت اکسیژن خوار
به گزارش شاه بلاگ، یک ایمپلنت جدید که می تواند باتری خویش را شارژ کند، حاوی داروی ضد سرطان TPZ است که موفق شده ۹۰ درصد از سلول های سرطانی را در موش ها نابود کند رد و هیچ عارضه جانبی جدی هم ایجاد نکرده است. حالا باید دید آیا برای انسان ها هم کار می کند؟
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی یا برخی دیگر از درمان های رایج سرطان قرار می گیرند و عوارض جانبی مختلف و رنج جسمی شدیدی را تجربه می کنند.
حالا گروهی از پژوهشگران دانشگاه فودان مستقر در شانگهای چین ادعا می کنند که یک درمان سرطان ابداع نموده اند که بهتر و ایمن تر از روش های کنونی است.
آنها یک سیستم شامل یک ایمپلنت دارای باتری توسعه داده اند که می تواند محیط های کم اکسیژن در بدن انسان را که از فعالیت تومور پشتیبانی می کنند، شناسایی کند. این سیستم شامل یک باتری آب شور خودشارژ و یک داروی ضد سرطان به نام تیراپازامین(TPZ) است.
این سیستم دارورسان مبتنی بر باتری به جای هدف قرار دادن سلول های سرطانی به صورت جداگانه، به محیطی حمله می کند که خیلی از تومورهای سرطانی از آن منشأ می گیرند و در آن رشد می کنند.
پژوهشگران در مطالعه ای که اخیرا انتشار یافته است، ساختار ضد سرطانی خویش را در مدلهای موش دارای تومور سرطانی آزمایش کردند و نتایج هیجان انگیز بود.
باتری آب شور از اکسیژن برای مقابله با سرطان استفاده می کند
عدم وجود اکسیژن در سلول های سرطانی و محیط اطراف آن، تمایز شناخته شده ای بین آنها و سلول های سالم بدن است. مطالعات گذشته هم تایید نموده اند که هیپوکسی یا کمبود اکسیژن به پیشروی سلول های سرطانی کمک می نماید.
نویسندگان یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ در مورد سرطان و هیپوکسی خاطرنشان کردند که هیپوکسی پاتولوژیک بر سلول های سرطانی و ریزمحیط تومور تاثیر می گذارد و نقش اساسی در روند پیشرفت و انتشار سرطان دارد. همینطور هیپوکسی، متابولیسم، بقای سلولی و مرگ سلولی را تنظیم می کند.
پژوهشگران دانشگاه فودان به این ارتباط پی بردند و یک سیستم ایجاد کردند که می تواند محیط های سرطانی را تشخیص دهد و همزمان از هیپوکسی ضد تومورها استفاده نماید.
باتری آب شور این ایمپلنت، ریزمحیط های تومور با اکسیژن کم را شناسایی می کند و سپس هیپوکسی را در آن مکان ها حفظ می نماید تا وقتی که TPZ سلول های سرطانی را از بین ببرد.
از آنجاییکه این باتری شرایط تومور را تنظیم می کند و TPZ فقط سلول ها را در شرایط کم اکسیژن مورد هدف قرار می دهد، هیچ سلول سالم دیگری در طول این فرایند صدمه نمی بیند.
این سیستم روی پنج موش آزمایش شد که ظرف دو هفته، حجم تومور سرطانی را در چهار مورد تا ۹۰ درصد کم کرد.
اغلب سلول های سرطانی در این آزمایش کشته شدند و هیچ عارضه جانبی قابل توجهی مشاهده نشد.
همینطور برخلاف زمانی که موش ها تحت درمان استاندارد سرطان قرار می گیرند، در این روش نه وزن کم کردند و نه تغییری در تراکم مو، پوست یا سایر اندام های آنها دیده شد.
پژوهشگران گفتند: این نتایج نشان داده است که استفاده از باتری برای ایجاد یک محیط هیپوکسی طولانی مدت می تواند تا حد زیادی اثربخشی ضد توموری TPZ را افزایش دهد. علاوه بر این، هیچ تغییر واضحی در وزن بدن و مورفولوژی بافتی اندام های اصلی موش ها مشاهده نشد. بدین ترتیب ایمنی این سیستم ثابت می شود.
نوید درمان بدون دردسر سرطان با ایمپلنت باتری-TPZ
به قول پژوهشگران دانشگاه فودان، این سیستم قابل کاشت، زیست سازگار است و می تواند هیپوکسی را در سلول سرطانی برای بیشتر از ۱۴ روز تنظیم کند.
قابل ذکر است که این رویکرد درمانی هنوز بر روی انسان آزمایش نشده است، اما اگر همان نتایجی را که در موش ها نشان داد، عرضه نماید، راهگشا و نویدبخش خواهد بود.
بیماران سرطانی مجبور نیستند عوارض جانبی دردناک رایج در روش شیمی درمانی و سایر درمان های استاندارد سرطان را تحمل کنند.
فن ژانگ و یونگ یائو شیا نویسندگان این مطالعه می گویند: استفاده از دستگاههای قابل کاشت برای تنظیم ریزمحیط تومور به صورت «درجا» می تواند راه مؤثرتری برای درمان سرطان باشد.
با این وجود، تحقیقات بیشتری برای بهبود عملکرد این سیستم و آماده سازی آن جهت استفاده انسانی مورد نیاز است.
پژوهشگران می گویند، امیدواریم این نوآوری ما را به درمان سرطان به شکل بدون درد و بدون عوارض جانبی نزدیک کند.
این مطالعه در مجله Science Advances انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب