نخستین ردیاب پوشیدنی صدا که اخطار می دهد زیاد از صدای خود استفاده نکنید!
به گزارش شاه بلاگ، یک دستگاه پوشیدنی هوشمند که توسط پژوهشگران آمریکایی ابداع شده است، میزان استفاده کاربر از صدا را بررسی می کند و برای پیشگیری از رسیدن صدمه احتمالی به تارهای صوتی، به او اخطار می دهد.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از نوروساینس نیوز، پژوهشگران «دانشگاه نورث وسترن»(Northwestern University)، اولین دستگاه پوشیدنی هوشمند را ابداع نموده اند که میزان استفاده افراد از صدای خویش را به صورت مداوم ردیابی می کند و قبل از خستگی صوتی و صدمه احتمالی، به آنها اخطار می دهد.
این دستگاه بی سیم و الگوریتم های همراه با باتری که اولین نمونه در نوع خود است، می تواند برای خوانندگان حرفه ای، آموزگاران، سیاستمداران، کارکنان مرکز تماس، مربیان و هر کسی که برای برقراری ارتباط مؤثر و کار کردن به صدای خود متکی است، شرایط را تغییر دهد. همچنین، این دستگاه پوشیدنی می تواند به پزشکی از راه دور کمک نماید و به صورت مداوم به نظارت بر بیماران مبتلا به اختلالات صوتی در طول روند درمان بپردازد.
این دستگاه نرم و منعطف، به اندازه یک تمبر پستی است و به سادگی به قسمت بالایی سینه می چسبد تا لرزش های خفیف در رابطه با صحبت کردن و آواز خواندن را احساس کند. داده های به دست آمده بلافاصله از راه بلوتوث به تلفن همراه هوشمند یا تبلت کاربران فرستاده می شوند تا آنها بتوانند فعالیتهای صوتی خویش را در طول روز تحت نظر داشته باشند و مجموع استفاده از صدا را اندازه گیری کنند. الگوریتم های یادگیری ماشینی سفارشی سازی شده، تفاوت بین صحبت کردن و آواز خواندن را تشخیص می دهند و بررسی کنندگان را قادر می سازند تا هر فعالیت را به صورت جداگانه دنبال کنند.
کاربران با کمک اپلیکیشن متصل به این دستگاه می توانند آستانه های صوتی شخصی خویش را تنظیم کنند. هنگامی که آنها به این آستانه نزدیک شوند، تلفن همراه، ساعت هوشمند یا دستگاه همراه آنها که روی مچ قرار دارد، بازخورد لمسی را به صورت یک اخطار عرضه می دهد. بدین ترتیب، آنها می توانند قبل از فشار آوردن بیش از حد به صدای خود، کمی به آن استراحت دهند.
«جان راجرز»(John Rogers)، یکی از پیشگامان حوزه بیوالکترونیک در دانشگاه نورث وسترن و سرپرست توسعه دستگاه اظهار داشت: این دستگاه، دامنه و فرکانس صحبت کردن و آواز خواندن را به صورت دقیق اندازه گیری می کند. این دو پارامتر در تعیین کردن فشار کلی که به تارهای صوتی وارد می شود، مهم ترین هستند. آگاهی در مورد این پارامترها هم در یک لحظه معین و هم به مرور زمان، برای مدیریت الگوهای سالم استفاده از صدا ضروریست.
«ترزا برانکاچیو»(Theresa Brancaccio)، متخصص صدا در دانشگاه نورث وسترن و از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: برای مردم آسان است که فراموش کنند چقدر از صدای خود استفاده می نمایند. خوانندگان قدیمی موسیقی کلاسیک، بیشتر مراقب استفاده کردن از صدای خود هستند چونکه آنها این گونه زندگی کرده اند و یاد گرفته اند اما بعضی از مردم، بخصوص خوانندگانی که آموزش کمتری دیده اند یا افرادی مانند آموزگاران، سیاستمداران و مربیان ورزشی که به خاطر حرفه خود باید زیاد صحبت کنند، اغلب متوجه نمی شوند که چقدر به صدا فشار می آورند. ما می خواهیم به آنها آگاهی بیشتری بدهیم تا از بروز صدمه جلوگیری نماییم.
برای افرادی که زندگی خویش را با صحبت کردن یا آواز خواندن می گذرانند، خستگی صوتی یک تهدید دائمی و آشکار است. این وضعیت رایج زمانی اتفاق می افتد که استفاده بیش از حد از تارهای صوتی، آنها را متورم می کند و سبب می شود که صدا خشن به نظر برسد و استقامت خویش را از دست بدهد.
خستگی صوتی بر خوانندگان تاثیر منفی می گذارد و به ویژه، توانایی آنها را برای آواز خواندن واضح یا رعایت نت ها تغییر می دهد. در بهترین حالت، یک دوره کوتاه خستگی صوتی می تواند برنامه های خواننده را برای مدت کوتاهی مختل کند و در بدترین حالت، می تواند منجر به بروز صدمه کافی برای از بین بردن حرفه شود.
عدم آگاهی، یک مشکل اساسی است. باآنکه از هر ۱۳ بزرگسال آمریکایی، یک نفر خستگی صوتی را تجربه کرده است اما بیشتر مردم تا وقتی که گرفتگی صدا به وجود نیامده باشد، متوجه نمی شوند که از صدای خود بیش از حد استفاده می نمایند.
برانکاچیو اظهار داشت: چیزی که مردم را به دردسر می اندازد، زمانی است که رویدادها روی هم انباشته می شوند. آنها امکان دارد تمرین کنند، درس بدهند، در طول بحث های کلاسی صحبت کنند و در یک مهمانی مجبور شوند با صدای بلند صحبت کنند. سپس، سرماخوردگی یا بیماری هم به این ترکیب اضافه می شود. مردم نمی دانند چقدر سرفه می کنند یا گلوی خویش را صاف می کنند. هنگامی که این رویدادها برای روزها تکرار می شوند، می توانند فشار زیادی را بر صدا وارد کنند.
«آرون جانسون»(Aaron Johnson)، استاد پزشکی گوش و حلق و بینی «دانشکده پزشکی گروسمن دانشگاه نیویورک»(NYU Grossman School of Medicine) و از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: بخش کلیدی صدادرمانی، کمک کردن به افراد در تغییر دادن نحوه و میزان استفاده از صدای خود است. این دستگاه، بیماران و پزشکان آنها را قادر می سازد تا الگوهای استفاده از صدا را درک کنند و برای کاهش خستگی صوتی و افزایش سرعت بهبودی ناشی از اختلالات صوتی، میزان تقاضای صوتی را تغییر دهند. تعمیم دادن روش ها و تمرین های صوتی از جلسات درمانی به زندگی روزمره، یکی از چالش برانگیزترین جنبه های صدادرمانی است و این دستگاه می تواند این فرایند را تا حدود زیادی بهبود ببخشد.
جهت استفاده کردن از این دستگاه، کاربر به آسانی آنرا به جناغ سینه، زیر گردن می چسباند و دستگاه را با اپلیکیشن همراه همگام سازی می کند. گروه راجرز هم اکنون درحال کار کردن روی روشی برای شخصی سازی کردن این برنامه هستند. اگر کاربران در هر زمانی از روز احساس ناراحتی صوتی داشته باشند، دکمه ای را در اپلیکیشن فشار می دهند و بار صوتی آن زمان را به صورت موثر ثبت می کنند.
این داده ها می توانند بعنوان یک آستانه شخصی برای خستگی صوتی عمل کنند. هنگامی که کاربر به آستانه شخصی خود نزدیک می شود یا از آن فراتر می رود، یک دستگاه لمسی متصل به دستگاه پوشیدنی، برای اخطار دادن می لرزد.
این دستگاه لمسی که از نظر اندازه و شکل مشابه ساعت مچی است، چندین موتور دارد که می توانند در الگوهای متفاوت و با سطوح متعدد شدت برای انتقال پیام های مختلف فعال شوند. همچنین، کاربران می توانند بر یک نمایشگر گرافیکی در برنامه نظارت داشته باشند که اطلاعات را به دسته های صحبت و آواز تقسیم می کند.
راجرز اظهار داشت: این دستگاه از بلوتوث استفاده می کند؛ ازاین رو می تواند با هر دستگاهی که موتور لمسی تعبیه شده دارد، ارتباط داشته باشد. بدین ترتیب، شما مجبور نیستید از مچ بند ما استفاده کنید، بلکه فقط می توانید یک ساعت هوشمند استاندارد را برای دریافت کردن بازخورد لمسی به کار ببرید.
باآنکه دستگاههای نظارت صوتی دیگری هم وجود دارند اما آنها از یقه های بزرگ، سیم های اتصال و تجهیزات حجیم استفاده می نمایند. بعضی از آنها هم از میکروفون های تعبیه شده برای ضبط داده های صوتی قابل شنیدن استفاده می نمایند که منجر به نگرانی های در ارتباط با حریم خصوصی می شود.
برانکاچیو اظهار داشت: این دستگاه ها برای نظارت مستمر در یک محیط واقعی کار نمی کنند. به جای پوشیدن تجهیزات دست وپاگیر و سیم دار، می توانم از این دستگاه نرم و پوشیدنی استفاده کنم. وقتی این دستگاه روشن می شود، من حتی متوجه آن نمی شوم. این دستگاه، فوق العاده سبک و کاربرد آن آسان است.
این پژوهش، در مجله «PNAS» به چاپ رسید.
منبع: shahblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب