آیا زندگی بلندمدت در فضا امکانپذیر است؟
شاه بلاگ: تعداد سفرهای فضایی درحال افزایش یافتن هستند و بشر به سکونت بلندمدت و حتی دائمی در فضا فکر می کند اما باید دید که تحقق این هدف تا چه اندازه امکان پذیر است.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، دانشمندان حوزه پزشکی فضا برای ایجاد یک پایگاه داده بین المللی در مورد اثرات بلندمدت پروازهای فضایی بر سلامتی تلاش می کنند. این کار برای حفاظت از سلامتی و عملکرد سرنشینان کنونی و آینده سفرهای فضایی و همینطور ترسیم عواقب بلندمدت در رابطه با سلامتی اعضای بازنشسته در سرتاسر جهان ضروری می باشد. با این حال، چالش های دشواری در ارتباط با موضوعات حقوقی و حریم خصوصی در پیش است.
با عنایت به این که هم اکنون حدودا ۱۲۰ خدمه بازنشسته پروازهای فضایی هنوز زنده هستند، جمع آوری داده های پزشکی آنها می تواند حجم کلی نمونه ها را جهت بررسی سلامتی کاوشگران فضایی تا ۴۰ درصد افزایش دهد.
درک تأثیر بلندمدت مأموریت های اکتشاف فضایی بر سلامت انسان، بسیار چالش برانگیز است اما باید دید که دلیل آن چیست.
در درجه نخست، تعداد نسبتا کمی از انسانها تابحال در معرض محیط فضا قرار گرفته اند. علاوه بر این، درک اثرات بلندمدت سفر فضایی بر سلامتی، مستلزم ردیابی وضعیت سلامتی و پزشکی طی سال ها بعد از اتمام مأموریت خدمه است. این امر بخصوص در مورد خطرات مزمن یا دژنراتیو مانند بدخیمی های ثانویه به علت قرار گرفتن در معرض تشعشع صدق می کند که کامل شدن آنها امکان دارد دهه ها زمان ببرد.
با عنایت به این که تعداد کلی انسان هایی که در فضا پرواز کرده اند، کمی بیشتر از ۵۰۰ نفر است و نسبت روبه رشدی از خدمه "ایستگاه فضایی بین المللی"(ISS) واقعا بین المللی هستند، جمع آوری کردن داده های پزشکی از مسافران فضایی ضروریست.
پژوهشی که در مجله "Acta Astronautica" به چاپ رسیده است، نشان داده است که زمان آن فرا رسیده است تا یک پایگاه داده بین المللی را در مورد اثرات بلندمدت پروازهای فضایی بر سلامتی ایجاد نماییم.
مخزن داده ها
هدف بلندمدت از جمع آوری این پایگاه داده، ایجاد یک مخزن داده ایمن در مورد اطلاعات زیست پزشکی خدمه بازنشسته بین المللی است. استفاده از فناوری های کنونی مانند سوابق الکترونیکی سلامت شخصی که فرد را قادر می سازد تا داده های خویش را جمع آوری کند و انتقال دهد، می تواند به جمع آوری و انتقال دیتای زیست پزشکی به چنین مخزن داده ای کمک نماید.
یکی از پژوهشگران مدافع ایده پایگاه داده، "بانی دانبار"(Bonnie Dunbar)، فضانورد سابق است. او بین سالهای ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۸، در پنج مأموریت شاتل فضایی پرواز کرد و الان استاد مهندسی هوافضا در کالج مهندسی "دانشگاه ای اند ام تگزاس"(Texas A&M) است.
پروژه امکان سنجی
"سوزان بلومفیلد"(Susan Bloomfield)، استاد حوزه سلامت و حرکت شناسی در دانشگاه ای اند ام تگزاس اظهار داشت: ما درحال بررسی بودجه برای پیشبرد این پروژه هستیم.
وی ادامه داد: ناسا احیانا نمی تواند این پروژه را تأمین مالی کند چونکه به بررسی مسائل بین المللی خدمه مشغول می باشد. ما قبلا با شرکت "کر اوولوشن"(Care Evolution) طی پروژه امکان سنجی خود همکاری کرده ایم.
استفاده از خدمه بازنشسته برای به دست آوردن اطلاعات در مورد سلامتی، شاید راهی برای پیشگیری از مشکلات در ارتباط با حریم خصوصی پزشکی در فضانوردان فعال باشد. بلومفیلد اظهار داشت که حدودا فضانوردان فعال همه آژانس های فضایی، اطلاعات پزشکی خویش را به صورت مداوم جمع آوری می کنند.
نظارت مادام العمر
در سال ۲۰۱۰ در "مرکز فضایی جانسون"(JSC) ناسا، جمع آوری داده های پزشکی فضانوردان بعنوان یک برنامه عملیاتی در سازمان فضایی، پیکربندی مجدد شد و "نظارت مادام العمر بر سلامت فضانوردان"(LSAH) نام گرفت. بلومفیلد اظهار داشت که برنامه LSAH ناسا، اطلاعات خدمه فضایی بازنشسته آمریکایی و کانادایی را به صورت نسبتا ثابتی جمع آوری می کند.
وی ادامه داد: برپایه سیاست های فعلی ناسا، هیچ راهی برای پیشگیری از مشکلات در ارتباط با حریم خصوصی پزشکی وجود ندارد. پژوهشگران مصمم، راهی برای دسترسی به این داده ها دارند اما محدودیت های زیادی برای جمع آوری داده های کمکی مانند جنسیت، رژیم غذایی و زمان ورزش کردن وجود دارد.
بلومفیلد افزود: دلیل تمرکز ما بر خدمه بازنشسته اینست که پایگاه داده های حاوی اطلاعات پزشکی را در مورد پروازهای فضایی گسترش دهیم تا پژوهشگران آینده با گسترش مجموعه داده ها طی چندین دهه و بررسی عواقب بلندمدت سلامتی، بهتر بتوانند قرار گرفتن در معرض محیط فضایی را ارزیابی کنند.
جمع آوری داده ها
بلومفیلد اظهار داشت: هدف از این آزمایش، ساده سازی فرایند جمع آوری داده ها به واسطه جمع آوری داده ها به صورت مستقیم از اعضای بازنشسته و حذف مدیران بیمارستان بعنوان واسطه بود.
با عنایت به رشد سفرهای فضایی خصوصی، آنها تا چه اندازه می توانند به ایجاد چنین پایگاه داده ای کمک کنند؟
بلومفیلد تصریح کرد که "موسسه پژوهش های کاربردی سازی برای سلامت فضایی"(TRISH) که توسط توافقنامه همکاری ناسا و "کالج پزشکی بیلور"(BCM) در هیوستون تأمین می شود، قبلا یک پایگاه داده پزشکی را برای داده های در ارتباط با پروازهای تجاری بوجود آورده است.
وی ادامه داد: با این حال، معلوم نیست که آنها می توانند افراد را در بلندمدت ردیابی کنند یا خیر. صادقانه بگویم که احتمال بروز مشکلات پزشکی بلندمدت طی پروازهای تجاری تا به امروز بسیار کمتر بوده است.
بررسی روزمره
بلومفیلد و همکارانش در مجله "Icarus" خاطرنشان کردند: توانمندسازی دانشمندان پژوهشی ما برای کار کردن با یک پایگاه داده کامل تر برای حفاظت از سلامتی و عملکرد خدمه کنونی و آینده و همچنین، تعریف کردن نتایج سلامتی بلندمدت مورد انتظار برای اعضای بازنشسته ما در سرتاسر جهان ضروریست.
لازم است که نگاه پزشکی خویش را فراتر از مدار پایین زمین بچرخانید. با عنایت به تعداد کمی از انسان هایی که در معرض محیط پر از غبار ماه قرار گرفته اند و لزوم وجود تعداد بیشتری جهت راه اندازی مجدد فعالیت در سطح ماه، لازم است که بررسی های معمولی روی ماه نوردان رواج داده شود تا داده های دقیق تری برای تعیین این مورد به دست بیایند که آیا قرار گرفتن در معرض فضای ماه سبب افزایش بیماری یا مرگ و میر می شود یا خیر.
بعنوان مثال، پژوهش بلومفیلد و همکارانش به مطرح کردن این مورد می پردازد که آیا امکان دارد قرار گرفتن در معرض غبار ماه برای خدمه ای که زمان خویش را در سطح ماه سپری می کنند، نتایج ریوی داشته باشد یا این که آیا ارتباطی بین قرار گرفتن بیشتر در معرض تشعشعات فضایی طی مأموریت های ماه یا پیاده روی های فضایی مختلف و سرطان زایی زودتر یا شدیدتر وجود دارد یا خیر.
این پژوهش نتیجه می گیرد: فرضیه کاری ما این بود که توانمندسازی خدمه بازنشسته برای مدیریت داده های پزشکی خود با استفاده از یک اپلیکیشن کاربردی راحت، به تحویل کارآمدتر این داده ها به یک مخزن داده مرکزی و مهم تر از آن، به حداقل رساندن موانع ناشی از حقوق بین المللی و محدودیت های در ارتباط با انتقال دیتای پزشکی می انجامد.
منبع: shahblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب