شاه بلاگ گزارش می دهد:
خانه هایی كه فیلم می شوند
شاید نیاز است این روزها از وضعیت امروز خانه های تاریخی تهران یك فیلم ساخت، فیلمی از تاریخی كه بر هر كدام از خانه های تهران گذشته و حالا جای شان را ساختمان های چند ده طبقه پُر كرده اند، نه فقط خانه ی «مادر» علی حاتمی یا «خانه ی پدری» كیانوش عیاری و خانه ی «دایی جان ناپلئونِ» ناصر تقوایی؛ بلكه خانه ی قاجاری صداقت، سرای دلگشا، مدرسه ی تاریخی جعفری كه سال ها قبل به پاساژ رضا تبدیل شد، حمام مریم در دل بازار تهران و ده ها خانه ی تاریخی دیگر كه هر كدام، یك فیلم از سرگذشتِی است كه بر تاریخ ایران رفته است.
هنوز یک هفته از انتشار خبر تخریب خانه ی لوکیشن فیلم «آشغال های دوست داشتنی» نمی گذشت که خبر رسید لودرها خانه ی «ارامنه تهران» را هم با خاک یکسان کردند، یکی را فقط لوکیشن یک فیلم نوستالژیک خواندند و دیگری را خانه ای تاریخی دانستند که دیوان عدالت اداری رأی به خروج از ثبت اش داده بود.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا، دو خانه را درست مقابل یکدیگر قرار دادند، یکی خانه ی خیابان سعدی شمالی باقی مانده از پهلوی اول که لوکیشن دو فیلم «آشغال های دوست داشتنی» و «ضد گلوله» بود و در عین این که در لیست آثار ملی ثبت نشده بود، مقرر است جای آن عمارتی چهار طبقه بالا بیاید و دیگری خانه ی معروف به «بنای ارامنه تهران» در خیابان بشیری که با رای دیوان عدالت اداری از ثبت ملی خارج و چند روز بعد هم شهرداری منطقه در نامه ای اعلام نمود که «صدور جواز تخریب و پروانه نوسازی ملک حسب رأی دیوان عدالت اداری و وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی انجام شده است» و طبق تابلوی اعلام ساخت وساز این بنا که در مقابل ویرانه ی خانه نصب شده مقرر است جای ان بنایی پنج طبقه بالا برود.
سرنوشت خانه ی نسبتا قدیمی و لوکیشن دو فیلم «ضد گلوله» و «آشغال های دوست داشتنی»، به قول منتشر کننده ی نخست خبر که نوشت؛ «خانه لوکیشن فیلم؛ آشغالهای دوست داشتنی تخریب شد تا داستان حذف خاطرات جمعی و حس تعلق به داشته های گذشته در این سرزمین تکمیل شود. با این تخریب، روایت فیلم آشغال های دوست داشتنی به اتمام رسید …»
فیلم «آشغال های دوست داشتنی» را محسن امیریوسفی درباره شرایط جامعه پس از انتخابات سال ۸۸ در سال ۹۱ ساخته شد، این فیلم ۶ سال توقیف بود و در نهایت با تغییراتی در بهمن ۹۷ مجوز اکران گرفت. این خانه (در خیابان سعدی شمالی، خیابان نادری، بن بست سید علی اکبر، پلاک چهار، که در اواخر پهلوی اول ساخته شده بود) که روزی روایت گر داستانِ مردم این سرزمین بود، ماه گذشته مجوزهای تخریب اش از شهرداری گرفته و در نهایت هفته گذشته تخریب شد.
بنای تاریخی شماره ۵۸ خیابان بشیری معروف به «خانه ارامنه تهران» هم باقی مانده از دوره ی پهلوی اول؛ بر مبنای دادنامه ی یکی از شعب دیوان عدالت اداری در ۱۴ بهمن ۱۳۹۶ با مبحث «صدور حکم به ابطال ثبت ملی خانه ی معروف به ارامنه در خیابان بشیری» از لیست آثار ملی خارج و پس از چند روز، مالک آنرا تخریب کرد تا ساختمانِ مدرن پنج طبقه ایش را جایگزین کند. میراث فرهنگی در اعاده ی حیثیت این بنای تاریخی پیش از صدور رای نهایی دیوان و در پاسخ به درخواست اولیه برای خروج از ثبت؛ اعلام نموده بود «به دلیل تعلق ملک به دوره پهلوی اول و کاربرد مصالح سنتی و گچبری و آجرکاری نما و قرارگیری در محدوده حصار ناصری ممنوعیت تخریب و نوسازی آن درخواست می شود.»
اما شهریور سال بعد در مجوزی که بر مبنای رأی تجدید نظر دیوان عدالت اداری صادر شده بود؛ شعبه دوم تجدید نظر دیوان عدالت اداری، دفاعیه دوم میراث فرهنگی را مطالب تکراری خوانده بود که در رسیدگی بدوی مطرح و مورد بررسی قرار گرفته و تاکید کرده بود که «مستندا به ماده ۷۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری، اعتراض مطروحه غیروارد تشخیص و حکم به تایید و استواری دادنامه تجدیدنظر صادر و اعلام می کند که رای صادره مستندا به ماده سه قانون مذکور قطعی است»
خانه ارامنه تهران پیش از تخریب
منبع: شاه بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب