اندام های بدنمان چندساله هستند؟
شاه بلاگ: پژوهشگران ˮمؤسسه سالكˮ(Salk Institute) ایالات متحده آمریكا در مطالعه اخیرشان حداكثر طول عمر ساختارهای سلولی انسان را كشف كرده اند.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، پژوهشگران آمریكایی موفق به كشف حداكثر طول عمر ساختارهای سلولی شده اند و این كشف می تواند به آنها در درك بهتر ارتباط این ساختارها و بیماری های در رابطه با سن كمك نماید.
دانشمندان پیش تر تصور می كردند كه نورون ها یا احتمالاً سلول های قلب، قدیمی ترین سلول های بدن هستند اما طی این مطالعه با آزمایش هایی كه بر روی موش ها انجام دادند، كشف كردند سلول ها و پروتئین های بسیاری در مغز، كبد و پانكراس حضور دارند كه برخی از آنها همانند نورونها دارای طول عمر بسیار طولانی هستند.
با این روش نوین كه دانشمندان طی این مطالعه ارائه دادند، می توان سن هر بافت بدن را دریافت. "مارتین هتزر"(Martin Hetzer)، رئیس دانشكده علوم مؤسسه سالك اظهار داشت: ما بسیار از اینكه توانستیم طول عمر ساختارهای سلولی بدن انسان را دریابیم، شگفت زده هستیم. ما دریافتیم كه ساختار سلولی انسان از آنچه پیش تر فكر می كردیم پیچیده تر هستند.
بیشتر نورون های مغز در طول بزرگسالی تقسیم نمی شوند و بدین سبب دارای طول عمری طولانی هستند بدین سبب عمدتاً به سبب محدودیت های فنی، تخمین طول عمر سلول های خارج از مغز مشكل است.
از آنجایی كه پژوهشگران می دانستند كه بیشتر نورون ها در طول عمر جایگزین نمی شوند، از "پایه سن"(age baseline) برای مقایسه این سلول ها با "سلول های تقسیم نشده"(non-dividing cells) استفاده كردند. سپس دانشمندان از روش تركیب ایزوتوپ الكترون و تصویربرداری هیبریدی موسوم به "MIMS-EM" استفاده كردند تا سن سلول ها و پروتئین های چرخه یاخته ای در مغز، پانكراس و كبد موش های جوان و پیر را اندازه گیری كنند.
چرخه یاخته ای به مجموع مرحله های رشد یك یاخته می گویند كه به مراحل G۲، S، G۱ و رشتمان (M) دسته بندی می شود. مرحله های S، G۱، و G۲ در مجموع "میان چهر" نامیده می شوند. "چرخه یاخته ای"(turnover) در واقع چرخه رویدادهای یاخته ای از یك رشتمان تا رشتمانی دیگر را نشان داده است. دیگر رشتمان ها به گام های پیش چهر، پس چهر، پسین چهر و واپسین چهر دسته بندی می گردند.
برای اعتبارسنجی روش خود، دانشمندان ابتدا سن نورون ها را تعیین كردند و دریافتند كه آنها احتمالاً همانند اندام ها پیر هستند. با این وجود سلول هایی موسوم به "سلول اندوتلیال "(endothelial cells) پژوهشگران را شگفت زده كردند چونكه آنها نیز همانند اندام ها پیر بودند و این به آن مدلول بود كه بعضی از سلول های غیر نورونی در طول عمر خود نه تنها تكثیر نمی شوند بلكه جایگزین دیگر سلول ها نیز نمی شوند.
پانكراس كه مسئول حفظ سطح قند خون و ترشح آنزیم های گوارشی است دارای سلول هایی با سنین مختلف بود. بخش كوچكی از پانكراس كه به نام "جزایر لانگرهانس"(islets of Langerhans) شناخته می شود دارای سلول های جوان و پیر بسیاری بود. برخی از "سلول های بتا"(beta cells) كه انسولین را آزاد می كنند، در طول عمر خود تكثیر شده بودند و نسبتاً جوان بودند اما این در شرایطی است كه برخی دیگر كه در طول عمر خود تقسیم نشده بود همانند نورونها دارای عمری طولانی بودند.
سلول های بتا(β-cells) نوعی از سلول ها هستند كه در لوزالمعده قرار دارند. این سلول ها در مناطقی به نام جزایر لانگرهانس حضور دارند و بین ۶۵ تا ۸۰ درصد این ناحیه را می سازند. وظیفه اصلی این سلول ها ترشح انسولین است. این سلول ها در سال ۱۸۶۹ توسط كالبدشناس، لطمه شناس آلمانی پاول لانگرهانس كشف شدند. در دیابت نوع یك تخریب سلول های بتا در پانكراس منجر به نقص تولید انسولین می شود و در دیابت نوع ۲ مقاومت پیشرونده بدن به انسولین وجود دارد كه در نهایت امكان دارد به تخریب سلول های بتای پانكراس و نقص كامل تولید انسولین منجر شود.
با این وجود، نوع دیگری از سلول ها، به نام "سلول های دلتا"(delta cells) بطور كل هیچ گاه تقسیم نشده بودند. پانكراس نمونه ای قابل توجه از "موزاییسم" سنی بود. موزائیك یا موزاییسم (mosaicism) نوعی اختلال ژنتیكی، ناشی از ژنوم متفاوت حاصل از یك سلول زیگوت است.
"مارك الیسمان" (Mark Ellisman) یكی از پژوهشگران این مطالعه اظهار داشت: با كمك فن آوری های جدید تصویربرداری ما توانستیم سن سلول ها و ساختار ملكولی بسیاربزرگ آنها را با دقت بیشتری از قبل شناسایی نماییم و این كار می تواند به ما در درك بهتر سلول ها، بافت ها، اندام ها و بیماری ها كمك نماید.
پژوهشگران در مطالعات آینده خود قصد دارند تفاوت طول عمر اسیدهای نوكلئیك و لیپید را مورد بررسی قرار دهند. آنها می خواهند دریابند كه چرا موزاییسم سنی با سلامتی و بیماری هایی مانند دیابت نوع ۲ مرتبط می باشد.
اسید نوكلئیك به زنجیره های طویل مولكولی كه از به هم پیوستن تعداد زیادی نوكلئوتید تشكیل شده است گفته می شود. اسیدهای نوكلئیك در همه جانداران یافت می شوند. اسیدهای نوكلئیك پلیمرهای خطی هستند؛ كه از تكرار واحدهایی به نام نوكلئوتید تشكیل شده اند. لیپیدها نیز رده ای از تركیبات آلی دارای هیدروكربن هستند كه از مواد بنیادین برای ساختار و كاركرد سلول های زنده به شمار می آیند.
یافته های این مطالعه در مجله" Cell Metabolism "منتشر شد.
منبع: شاه بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب