در آینده بزرگترین سازه های بشری در فضا ساخته خواهند شد
شاه بلاگ: وقتی راكت ها دیگر نمی توانند بارهای بسیار بزرگ را جابه جا كنند، بهترین كار این است كه ماشین آلات در خود فضا ساخته شوند.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از پاپیولار مكانیك، یك راكت از سكوی پرتاب بلند می گردد و هزاران تن بار را با خود به فضا حمل می كند. ظرف چند دقیقه به شتابی در حد 17 هزار و 500 مایل در ساعت می رسد و در فاصله 300 مایلی بالای سطح زمین، در مدار قرار می گیرد.
این راكت حامل چیست؟ شاید یك ماهواره ارتباطی، یك سفینه فضایی یا محموله های نظامی؟ در حقیقت راكت حاوی چند تن پلاستیك مرغوب و تركیبات پیش ساخته است. موادی كه به چاپگر سه بعدی كه در مدار زمین در انتظار به سر می برد، خواهند رسید. بعد از آن این چاپگر پیشرو از پلاستیك و تركیبات پیش ساخته برای ساخت ماهواره ای استفاده می نماید كه چندین مایل وسعت دارد.
ساخت این ماهواره های عظیم الجثه به نظر غیرممكن می رسد، اما این درست همان چیزی است كه صنایع فضایی در انتظار آن است. در آینده تلسكوپ های عظیم الجثه، ماهواره های ارتباطی، تجهیزات خورشیدی و ایستگاه های فضایی اطرف زمین را پر خواهند كرد و خیلی از آن ها از هر چیزی كه تابحال بر روی سطح زمین تولید شده بزرگ تر خواهند بود.
شركت آمریكایی Made In Space جایی در قلب چشم انداز كوهستانی در كالیفرنیا در تلاش است تا این رویا را به واقعیت تبدیل كند. در طول چند سال قبل آن ها تجهیزاتی را بنا نهاده اند كه تنها چاپگر سه بعدی موجود در فضاست. این شركت در نظر دارد چاپگر سه بعدی جدیدی در ایستگاه فضایی بین المللی تاسیس كند كه بتواند به صورت انحصاری در خلاء موجود در فضا كار كند. مقرر است نمونه اولیه این طرح كه Archinaut نامیده می گردد اواخر امسال راه اندازی شود. این ماشین قادر خواهد بود هر چیزی را در مدار زمین چاپ كند و هیچ محدودیتی از نظر اندازه وسیله مورد نظر ندارد.
اندرو راش، رئیس شركت Made In Space می گوید: با این چاپگر قادر خواهیم بود ساختارهایی بسازیم كه بر روی زمین هیچگاه قادر به تحمل جرم بسیار بزرگ آن ها نیستیم.
او ادامه می دهد: تنها محدودیت عملی كه با آن روبه رو هستیم مقدار ماده اولیه ای است كه می توان برای سیستم تهیه كرد.
رودرانارایان موخرجی، متخصص رباتیك در آزمایشگاه نیروی پیش ران جت در ناسا می گوید: علاوه بر این چالش های فنی زیادی هم وجود دارد كه باید بر آن غلبه كرد.
وی ادامه می دهد: قابلیت خودگردانی، تعمیر، ادراك، كنترل نیرو، سنجش مقیاس ها همگی حوزه هایی هستند كه ربات های ما باید در آن بهبود پیدا كنند. یك ربات باید دریابد چه كاری انجام دهد و اجزا را با دقت بسیار زیاد سر هم كند بدون اینكه به نظارت انسان نیازی داشته باشد.
موخرجی می گوید: ماهواره ها و دیگر ساختارهای فضایی هم باید كاملا از نو طراحی شوند. وقتی درباره ساختن چیزهایی در فضا صحبت می كنید باید حلقه های ارتباطی استانداردی داشته باشید كه از قبل در این فضا آزمایش شده باشند.
قطعات فضاپیما مثل لگو گردهم می آیند و روی هم سوار می شوند، همه اجزا با هم متناسب و جورند و ارتباطات الكتریكی و اطلاعاتی به صورت هم زمان برقرار می گردد. راش بر این عقیده است كه ظرف چند دهه آینده ساخت تجهیزات فضایی با تغییر و تحول اساسی روبه رو خواهد شد.
وقتی این تكنولوژی محقق شود قادر به ساخت سازه های بسیار بزرگ در فضا خواهیم بود. راش می گوید: در آینده بازتاب دهنده هایی كه از ایستگاه بین المللی فضایی بزرگتر خواهند بود، آنتن های بسیار طویل و همین طور سازه های كابردی خواهند داشت كه بسیار كارآمد و ساخت آن ها بسیار ساده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب